[Rafi Skórniewski]

chyba prosciej nie da sie tego wytlumaczyc - polecam

[b:wd8oflwh]O panice [/b:wd8oflwh]

[i:wd8oflwh]
Uzyskujemy coraz więcej informacji o rzeczywistym stanie systemu bankowego na świecie. Każdy dzień przynosi potwierdzenie ustaleń, że największe banki amerykańskie i europejskie poniosły w drugim półroczu 2008 r. gigantyczne straty na instrumentach pochodnych (derywatach) w trakcie istnej spekulacyjnej orgii. Z prawdopodobieństwem ponad 50 % przypuszczamy, że straty te przekroczyły poziom kapitałów własnych banków. Oznacza, to że są one niewypłacalnymi bankrutami, które nie są w stanie spłacić swoich długów. Dotyczy to zwłaszcza długów banków wobec nas ? posiadaczy depozytów.

Do załamania systemu bankowego doszło na skutek błędów, a być może nawet przestępstw, popełnionych przez bankierów i polityków. Pierwsi zamiast zajmować się tradycyjnymi interesami bankowymi zabawiali się w kasyno. Twierdzili, że ich spekulacyjna działalność jest konieczna, aby ograniczyć ryzyko. Ryzyko, to sami zwiększali, coraz bardziej rozkręcając spekulację. W końcu bańka pękła, trendy cen na rzeczywistych rynkach diametralnie odwróciły się i bankierzy ponieśli straty. Politycy wspierali hazardowe zachcianki bankierów poluzowując politykę monetarną i pieniężną, a zwłaszcza tolerując emisję pieniądza depozytowego przez banki dokonywaną przez udzielanie po uważaniu kredytów przeznaczanych na finansowanie spekulacji.

Tandem bankierów i polityków stanął nad krawędzią przepaści. Z przerażaniem zaobserwowali, że ich wspólna zabawa spowodowała załamanie gospodarek narodowych na całym świecie, które zostały pozbawione dopływu kredytu i pieniądza. Zdali sobie sprawę, że gdy narody zrozumieją co się wydarzyło ich los zostanie przesądzony. Stąd nie dziwmy się że za wszelką cenę postanowili ratować własne tyłki.

Pierwszą reakcją bankierów i polityków było: jak są straty to musimy szybciutko je załatać. Ten prosty pomysł realizują przez pompowanie bilionów dolarów (euro) w bankrutów z nadzieją, że ożywią trupy. Buńczucznie zapowiadają przy tym, że nie pozwolą upaść ich pupilkom ? największym bankom zachodu, że banki ten dostaną tyle kapitału, ile będą potrzebowały. I z tym jest problem. Straty są tak olbrzymie, że zasadniczo nikt nie ma takiego kapitału. Muszą go pożyczać. To dlatego rząd amerykański dynamicznie skokowo zwiększa dług publiczny. To dlatego Komisja Europejska rozważa emisję wspólnych euroobligacji oraz toleruje łamanie ?świętych? zasad stabilności finansowej przez państwa, w których mają siedziby bankruci. Ale i tutaj wystąpił na ich czołach zimny pot. Okazuje się, że na rynkach nie ma tak wielkich kapitałów, aby móc je pożyczyć. Fiasko poniosła błagalna misja H. Clinton do Chin, aby Chińczycy zechcieli kupować więcej amerykańskich obligacji.

Mimo setek miliardów wpakowanych w banki w Ameryce i Europie ich sytuacja nie poprawia się. Kwoty te są bowiem znikome przy faktycznych stratach banków. W rezultacie banki nadal nie udzielają kredytów, a tym samym wstrzymały kreację pieniądza depozytowego. Przywódcy zachodu zaczęli bać się deflacji, jako skutku możliwego spadku podaży pieniądza.

Bankierzy i politycy wpadli w panikę. Nie dość, że zmarnotrawili setki miliardów naszych pieniędzy (to my w końcu mamy spłacić długi publiczne), to efektów nie widać. Wpadli w panikę. Przemożna chęć utrzymania władzy popchnęła ich do przedostatniej metody. Jak banki komercyjne nie emitują pieniądza depozytowego, to niech to zrobią banki centralne emitując pieniądz gotówkowy. Zaczął Bank Anglii. Teraz zabiera się za emisję Rezerwa Federalna w Stanach Zjednoczonych. Jest to krok bezprecedensowy. Przez emisję pieniądza gotówkowego wzrasta baza monetarna. Dzięki niej (wzrost rezerw) banki komercyjne mogą emitować pieniądz depozytowy. I to w sposób mnożnikowy tj. kilka razy więcej niż wynosi wzrost bazy monetarnej. Konsekwencją reanimowania bankowych trupów i jednoczesnego wzrostu bazy monetarnej będzie gwałtowny wzrost podaży pieniądza. Wywoła on wybuch inflacji. W jej wyniku nominalne straty banków oraz nominale długi zaciągane na pokrycie tych strat, realnie spadną na wartości. Jak w przypadku każdej inflacji to my poniesiemy jej koszt. To nas wszystkich obciąży ten szczególny podatek o charakterze brzytwy, której chwyta się tonący. To my stracimy realną część majątku, który ulokowaliśmy w produkt ?bez ryzyka? ? obligacje państwowe. Obligacje politycy spłacą z ironicznym uśmiechem według nominału, pieniądzem o obniżonej przez inflację wartości. Nie dziwmy się reakcji Chin posiadających ok. 1 bln dolarów obligacji USA w swych rezerwach walutowych, które żądają bezpieczeństwa dla swoich inwestycji.

Inflację określiliśmy, jako przedostatnią metodę uratowania się bankierów i polityków. Jest bowiem jeszcze jedna metoda. Sprawdzona wielokrotnie w historii ludzkości. Skuteczna dla interesów bankierów i polityków. Kosztowna dla nas wszystkich. Zabierająca wartości dla nas najcenniejsze. Wojna. [/i:wd8oflwh]
http://urbas.blog.onet.pl/

[sahara72]

Oby skonczylo sie na tej przedostatniej metodzie.