Pierwsza pomoc

Nikt z nas nie chce być zaangażowany w wypadek drogowy. Szczególnie jako motocykliści jesteśmy narażeni na to, że prędzej czy później będziemy świadkami wypadku drogowego lub też nie daj boże staniemy się jego ofiarą. Większość świadków wypadku albo nigdy nie odbyło żadnego kursu pierwszej pomocy, nie odświeżyło umiejętności lub też nie mają na ten temat żadnego pojęcia. Na terenie UK są miejsca, oferujące takie kursy również specjalnie przeznaczone dla motocyklistów. Koszt ich jest niewielki i waha się w okolicach 50f. Zwykle są to kilkugodzinne kursy, które spokojnie wystarczą do tego, by się nauczyć podstaw. Pierwsza pomoc nie jest trudna i dobrze by było, by każdy z nas coś na ten temat wiedział. Ratowanie życia tak naprawdę nie jest trudne a nigdy nie wiemy, kiedy nam się te umiejętności przydadzą.

 

 

Pierwsza pomoc jest to nic innego jak zespół czynności, wykonywanych przez bezpośrednich świadków wypadku, do czasu przyjazdu na miejsce osób odpowiednio wykwalifikowanych służb medycznych. Krótko mówiąc naszym zadaniem w takiej sytuacji jest: uspokajanie poszkodowanego, zabezpieczenie poszkodowanego oraz kontrolowanie podstawowych funkcji życiowych znanych jako ABC życia. Również zabezpieczamy miejsce wypadku. Jedną z najważniejszych rzeczy jest również dbanie o własne bezpieczeństwo!!! Bo jeśli nie daj boże nam coś się stanie to, kto będzie dbał o nas?

ABC życia to nic innego jak: 

  Airway - drogi oddechowe -sprawdzamy czy są drożne (tzn. czy nic ich nie blokuje);

  Breathing - oddech - sprawdzamy czy poszkodowany oddycha; 

  Circulation - krążenie - sprawdzamy czy poszkodowanemu bije serce;

Jeśli u poszkodowanego występuje jakiekolwiek krwawienie należy je zatamować. Jak wiadomo, jeśli stracimy dużo krwi umieramy? Poszkodowanego nie należy przemieszczać, ponieważ zawsze istnieje zagrożenie uszkodzenia kręgosłupa w trakcie wypadku, dotyczy to zwłaszcza wypadków drogowych, gdzie siły uderzenia są ogromne. Dlatego również nie wolno zdejmować poszkodowanemu kasku!!! Jedynym odstępstwem jest zagrożenie życia lub ustanie którejś z podstawowych funkcji życiowych, czyli oddechu lub krążenia. 

 W momencie, kiedy została już wezwana karetka powinniśmy się skupić na utrzymaniu poszkodowanego przy życiu, czyli zgodnie z ABC - drogi oddechowe, oddech i krążenie i właśnie tym jest pierwsza pomoc.   

SCENA WYPADKU 

Należy się zatrzymać o ocenić miejsce wypadku. Trzeba się dobrze rozejrzeć i postarać się określić, co się tak na prawdę wydarzyło. Szacujemy, jakie siły wystąpiły w trakcie wypadku i powinniśmy się zastanowić, jakie obrażenia mogły one spowodować. Wyobraźmy sobie, że widzimy bardzo zniszczony samochód i postarajmy się wyobrazić sobie jak siła uderzenia wpłynęła na pasażerów i kierowcę. Każda osoba biorąca udział w wypadku może mieć połamane kości, urazy głowy czy kręgosłupa. Właśnie, dlatego NIE WOLNO POSZKODOWANEGO RUSZAĆ ani ZDEJMOWAĆ KASKU.   

Trzeba również zastanowić się nad zagrożeniami na samym miejscu wypadku. Należy się rozejrzeć i określić jak układ sceny może wpłynąć na możliwość zajmowania się poszkodowanym. Czy możesz w sposób bezpieczny dostać się do poszkodowanego? Czy masz bezpieczne miejsce dla siebie wokół poszkodowanego? Czy nic nie będzie stanowiło zagrożenia dla Ciebie w trakcie udzielania pierwszej pomocy?   

Trzeba zwrócić uwagę na ruch uliczny. Czy nie stanowi on zagrożenia dla Ciebie, osób postronnych i poszkodowanego? Czy da się zatrzymać ruch lub też spowodować jego zwolnienie? Czy ktoś może Ci pomóc? Trzeba też wziąć pod uwagę czy nasze działania wpłyną na dostęp dla karetki. Zastanów się nad ustawieniem pojazdów biorących udział w wypadku, Czy nie stanowią one zagrożenia (czy nie stoczą się w jakąś stronę). BEZPIECZEŃSTWO w takim miejscu to podstawa. 

Oceniaj bezpieczeństwo na scenie wypadku przez cały czas.   Zawsze dbaj o to by zabezpieczyć siebie przed infekcją poprzez stosowanie rękawiczek, sprzętu pomocniczego do resuscytacji (sztucznego oddychania).      

POSTĘPOWANIE Z POSZKODOWANYM

  Podstawowy schemat postępowania, zgodny z międzynarodowymi wytycznymi udzielania pierwszejpomocy

 

       

 

PODSTAWOWE ZABIEGI RESUSCYTACYJNE U DOROSLYCH

Zadaniem osoby udzielającej pierwszej pomocy jest utrzymanie przy życiu poszkodowanego i nie dopuszczenie do powstania dalszych powikłań do chwili przybycia lekarza bądź karetki pogotowia ratunkowego. 

1. Upewnij się, czy poszkodowany i wszyscy świadkowie zdarzenia są bezpieczni. 

2. Sprawdź reakcje poszkodowanego:

• delikatnie przytrzymaj za ramiona i głośno zapytaj: 
  "Czy wszystko w porządku?" (uwaga: nie dopuścić do ruchów głowy i szyi)
  

 

3a. Jeżeli reaguje:

• zostaw poszkodowanego w pozycji, w której go zastałeś, o ile nie zagraża mu żadne niebezpieczeństwo
• dowiedz sie jak najwięcej o stanie poszkodowanego i wezwij pomoc, jeśli będzie potrzebna, l regularnie oceniaj jego stan. 

3b. Jeżeli nie reaguje:

• głośno zawołaj o pomoc,odwróć poszkodowanego na plecy, a następnie udrożnij jego drogi oddechowe, wykonując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy    
  
  

1. umieść jedna rękę na czole poszkodowanego i delikatnie odegnij jego glowe do tylu, pozostawiając wolny kciuk i palec wskazujący tak, aby zatkać nimi nos jeżeli potrzebne będą oddechy ratunkowe,
2. opuszki palców drugiej ręki umieść na żuchwie poszkodowanego, a następnie unieś ja w celu udrożnienia dróg oddechowych.

  4. Utrzymując drożność dróg oddechowych wzrokiem, słuchem i dotykiem poszukaj prawidłowego oddechu

• oceń wzrokiem ruchy klatki piersiowej,
• nasłuchuj przy ustach poszkodowanego szmerów oddechowych, staraj wyczuć ruch powietrza na swoim policzku.      
  
    

 W pierwszych minutach po zatrzymaniu krążenia poszkodowany może słabo oddychać lub wykonywać głośne, pojedyncze westchnięcia. Nie należy ich mylić z prawidłowym oddechem. Na ocenę wzrokiem, słuchem i dotykiem przeznacz nie więcej niz. 10 sekund. Jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości czy oddech jest prawidłowy, działaj tak, jakby był nieprawidłowy. 

5a. Jeżeli oddech jest prawidłowy:

• ułóż poszkodowanego w pozycji bezpiecznej (pozycja boczna ustalona)
• wyślij kogoś lub sam udaj sie po pomoc (wezwij pogotowie)
• regularnie oceniaj oddech.

5b. Jeżeli oddech nie jest prawidłowy:

• wyślij kogoś po pomoc, a jeżeli jesteś sam, zostaw poszkodowanego i wezwij pogotowie, wróć i rozpocznij uciskanie klatki piersiowej zgodnie z poniższym opisem:

º uklęknij obok poszkodowanego,
º ulóz nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej poszkodowanego,
º ulóz nadgarstek drugiej ręki na już położonym,

 

 

º spleć palce obu dłoni i upewnij sie, ze nie będziesz wywierać nacisku na żebra poszkodowanego; nie uciskaj nadbrzusza ani dolnego końca mostka,
º pochyl sie nad poszkodowanym, wyprostowane ramiona ustaw prostopadle do mostka i uciskaj na głębokość 4-5 cm,
º po każdym uciśnięciu zwolnij nacisk na klatkę piersiowa, nie odrywając dłoni od mostka. Powtarzaj uciśnięcia z częstotliwością 100/min (nieco mniej niż 2 uciśnięcia/s),
º okres uciskania i zwalniania nacisku (relaksacji) mostka powinien być taki sam. 

6a. Połącz uciskanie klatki piersiowej z oddechami ratowniczymi:

• po wykonaniu 30 uciśnięć klatki piersiowej udrożnij drogi oddechowe, odginając glowe i unosząc żuchwę,
• zaciśnij skrzydełka nosa, używając palca wskazującego i kciuka ręki umieszczonej na czole poszkodowanego,
• pozostaw usta delikatnie otwarte, jednocześnie utrzymując uniesienie żuchwy,
• weź normalny wdech i obejmij szczelnie usta poszkodowanego swoimi ustami, upewniając sie, ze nie ma przecieku powietrza,
• wdmuchuj powoli powietrze do ust poszkodowanego przez około 1 sekundę (tak jak przy normalnym oddychaniu), obserwując jednocześnie czy klatka piersiowa sie unosi taki oddech ratowniczy jest efektywny,
• utrzymując odgięcie głowy i uniesienie żuchwy, odsuń swoje usta od ust poszkodowanego i obserwuj czy podczas wydechu opada jego klatka piersiowa,
• jeszcze raz nabierz powietrza i wdmuchnij do ust poszkodowanego, dążąc do wykonania dwóch skutecznych oddechów ratowniczych; następnie ponownie ulóz ręce w prawidłowej pozycji na mostku i wykonaj kolejnych 30 uciśnięć klatki piersiowej,
• kontynuuj uciskanie klatki piersiowej i oddechy ratownicze w stosunku 30 : 2,
• przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, gdy zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji. Jeżeli wykonany pierwszy oddech ratowniczy nie powoduje uniesienia sie klatki piersiowej jak przy normalnym oddychaniu, wykonaj następujące czynności
• sprawdź jamę ustna poszkodowanego i usuń widoczne ciała obce,
• sprawdź, czy odgięcie głowy i uniesienie żuchwy są poprawnie wykonane,
• wykonaj nie więcej niż. 2 próby wentylacji za każdym razem, zanim podejmiesz ponownie uciskanie klatki piersiowej. Jeżeli na miejscu zdarzenia jest więcej niż jeden ratownik, ratownicy powinni sie zmieniać podczas prowadzenia reanimacji co 1-2 minuty, aby zapobiec zmęczeniu. Należy zminimalizować przerwy w resuscytacji podczas zmian.

6b. Reanimacje ograniczona wyłącznie do uciśnięć klatki piersiowej możesz prowadzić w następujących sytuacjach:

• Jeżeli nie jesteś w stanie lub nie chcesz wykonywać oddechów ratowniczych, zastosuj uciśnięcia klatki piersiowej.
• Jeżeli stosujesz wyłącznie uciśnięcia klatki piersiowej, wykonuj je bez przerwy, z częstotliwością 100 uciśnięć /min,
• Przerwij swoje działanie w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy, jeżeli zacznie on prawidłowo oddychać. W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji.

7. Kontynuuj resuscytacje do czasu gdy:

• przybędą wykwalifikowane służby medyczne i przejmą działania,
• poszkodowany zacznie prawidłowo oddychać,
• ulegniesz wyczerpaniu.

                 

POZYCJA BOCZNA  USTALONA

Istnieje kilka wariantów pozycji bezpiecznej, każdy z nich ma swoje zalety. Żadna z pozycji nie jest idealna dla wszystkich poszkodowanych. 
Pozycja powinna być stabilna, jak najbliższa ułożeniu na boku z odgięciem głowy i brakiem ucisku na klatkę piersiowa, by nie utrudniać oddechu. 

Zaleca następującą sekwencje postępowania w celu ułożenia poszkodowanego w pozycji bezpiecznej:

 

• Zdejmij okulary poszkodowanego,
• Uklęknij przy poszkodowanym i upewnij się, ze obie nogi są wyprostowane,
• Rękę bliższą tobie ułóż pod katem prostym w stosunku do ciała, a następnie zegnij w łokciu pod katem prostym tak, aby dłoń ręki była skierowana do góry,
• Dalsza rękę przełóż w poprzek klatki piersiowej i przytrzymaj strona grzbietowa przy bliższym tobie policzku,
• 
• Druga swoja ręką złap za dalsza kończynę dolna tuz powyżej kolana i podciągnij ja ku górze, nie odrywając stopy od podłoża,
• 
• Przytrzymując dłoń docisnieta do policzka, pociagnij za dalsza konczyne dolna tak, by ratowany obrócil sie na bok w twoim kierunku,
• Ułóż konczyne, za która przetaczales poszkodowanego w ten sposób, zarówno staw kolanowy jak i biodrowy byly zgięte pod katem prostym, 
•  
• Odegnij glowe ratowanego ku tyłowi by upewnic sie, ze drogi oddechowe są drożne,
• Gdy jest to konieczne, ulóz rękę ratowanego pod policzkiem tak, by utrzymać glowe w odgięciu,
• 
• Regularnie sprawdzaj oddech.

 

• Uaktualnij art.
• Poleć
• Drukuj
• obserwuj
• Zgłoś nadużycie