Hydraulik

Polski hydraulik robi karierę nad Tamizą. Wielka Brytania notuje zapotrzebowanie na usługi specjalistów od instalacji wodnych. Hydraulicy, którzy mieszkają w Anglii, nie narzekają na brak pracy, bez względu na to, czy są właścicielami dużych przedsiębiorstw czy początkującymi pracownikami.

Piotrek, 35 lat, wykształcenie zawodowe elektryk ze specjalizacją na windy. Od 5 lat w Wielkiej Brytanii. Początkowo nie znał w ogóle języka, teraz zna na poziomie komunikatywnym. 9 lat doświadczenia w zawodzie hydraulika. Prowadzi własną działalność gospodarczą, nienormowany czas pracy - ok. 10 godzin dziennie, do tego soboty. Po odliczeniu wydatków zarabia średnio 600 funtów tygodniowo, czyli 2400 miesięcznie. W Wielkiej Brytanii brakuje wykwalifikowanych hydraulików. Jednak żeby przestawić się na angielską technologię, specjalista z Polski potrzebuje nawet roku praktyk.

Marek mieszka w Londynie od 11 lat. W Polsce skończył szkołę zawodową o profilu hydraulicznym. Po przyjeździe do Wielkiej Brytanii najpierw przez kilka miesięcy był zwykłym robotnikiem. Potem postanowił otworzyć własny biznes. Hydraulik (ang.plumber) zajmuje się instalacją wodno-kanalizacyjną. Decyduje, którędy mają iść rury, podłącza piece i bojlery, instaluje centralne ogrzewanie. W Wielkiej Brytanii brakuje wykwalifikowanych hydraulików, którzy znają nowe technologie. Zdaniem Marka, specjalista z Polski potrzebuje nawet roku praktyki na Wyspach, żeby przystosować się do tutejszych standardów. – Najnowocześniejsze bojlery, które dopiero teraz wchodzą na polski rynek, zakładam w Anglii od 4 lat. Te, które teraz podłączam, mają w sobie niemal tyle elektroniki, co komputery - dodaje.

CZŁOWIEK CAŁY CZAS SIĘ UCZY

Przepisy i regulacje prawne dotyczące wykonywania zawodów, nie tylko hydraulika, ciągle się zmieniają. Rząd brytyjski i organizacje zawodowe wprowadzają kolejne uprawnienia, np. od 1 kwietnia 2005 piece gazowe mogą podłączać tylko fachowcy legitymujący się tzw. CORGI Register. Jest to specjalny certyfikat potwierdzający najwyższą jakość usług gazowych. Hydraulik nie jest w stanie podłączyć bojlera ani pieca co. bez uprawnień CORGI. Dlatego wielu z nich szuka sposobów na podwyższenie swoich kwalifikacji. Marek ukończył kurs CORGI i otrzymał uprawnienie I stopnia już w 1998 roku Żeby zdobyć uprawnienia do instalacji pieców gazowych, trzeba posiadać przetłumaczone świadectwo ukończenia szkoły hydraulicznej (zawodowej), znać w stopniu komunikatywnym język angielski, skończyć specjalny kurs i zdać egzamin końcowy. Zamiast świadectwa szkolnego wystarczy zaświadczenie od kogoś. kto juz posiada certyfikat, że dana osoba przepracowała w tym zawodzie co najmniej 2 lata.
Na stażu u Marka od prawie pół roku jest Piotrek, który do Wielkiej Brytanii przyjechał 5 lat temu. Z Wykształcenia jest elektrykiem ze specjalizacją na windy -Od zawsze pociągała mnie „plumberka - mówi Piotrek - Przyjechałem do Londynu, było zapotrzebowanie na hydraulików, a ja umiałem to robić. Wtedy zaczął się interesować tą tematyką. Szukał informacji na temat nowości technologicznych. Przez 4 miesiące pracował „na czarno", po czym otworzył własną firmę. Piotrek chciał sprowadzić do Anglii żonę i córkę, dlatego od samego początku dążył do legalizacji pobytu na Wyspie.

SPEC OD WSZYSTKIEGO

Piotrek uczył się hydrauliki 4 lata od swojego wujka, który 8 lat pracował w Austrii. - On wszystko robił perfekcyjnie. Nauczył mnie hydrauliki na miedzi, a 'przede wszystkim kładzenia płytek - opowiada Piotr. - Nie chwaląc się, płytki kładę dobrze - dodaje. - Niektórzy pseudo-fachowcy od płytek są szczęśliwi, że jak przykleją, to nie odpada. Dla mnie to podstawa, bo przy tego typu pracy równie ważna jest także kwestia smaku.
Brytyjczyk, który jest wykwalifikowanym hydraulikiem, nie podejmie się zadań, które nie leżą w jego zawodowej kompetencji. Natomiast cechą Polaków, bez względu na to jaki fach posiadają, jest to, że nie specjalizują się tylko w jednej dziedzinie. Doskonałym tego przykładem jest Piotrek: wykwalifikowany elektryk, który pracuje jako hydraulik i w dodatku bardzo dobrze kładzie płytki. Najbardziej opłaca się mu wykonywać prace kompleksowe w domach: projektować instalację wodną, centralne ogrzewanie i ogrzewanie podłogowe. Ale takie zlecenia są rozłożone w czasie i wymagają dużego zapasu na koncie. Dlatego Piotrek najczęściej podejmuje się kilku prac na raz. Obecnie pracuje na trzech budowach jednocześnie, ale bywały miesiące, że miał ich siedem.

367 DNI W ROKU

Zarówno Marek jak li Piotrek mają nienormowany dzień pracy. Marek pracuje od- poniedziałku do piątku średnio od 7 nawet do 22. Jeśli jest praca, to również w weeklendy. Ponieważ ma dużo zleceń poza Londynem, w ciągu ostatnich 7 tygodni samochodem do pracy przejeździł 16 tysięcy kilometrów. Piotrek wstaje o 6, pracę zaczyna od 8. Jeśli pracuje w Londynie, kończy ok. 17, jeżeli pod Londynem, wraca o 21. - Bywa, że o 21 dzwonią do mnie i mówią, że gdzieś się leje. Wtedy szybko jadę na miejsce i wracam nawet po północy - mówi i dodaje ze śmiechem: - Pracuję 367 dni w roku. Piotrek ma jednego pracownika. Dawid, 21-letni Polak z wykształceniem podstawowym. Nie zna angielskiego, ale ma dwuletnie doświadczenie zawodowe, zdobyte jeszcze z Polski. Pracuje średnio ok. 8 godzin dziennie. Piotrek płaci mu 250 funtów tygodniowo (1500 zł). Marek natomiast nie zatrudnia na stałe żadnego pracownika. Najbardziej opłaca mu się zlecać prace podwykonawcom - pracownikom, którzy prowadzą własną działalność gospodarczą. Płaci im minimum 5,35 funta na godzinę, w zależności od kwalifikacji pracownika. - Jeśli ktoś ma CORGI Register, własny samochód, zna perfekcyjnie angielski, ma odpowiednie narzędzia (które kosztują nawet 8000 funtów) i doświadczenie zawodowe w Wielkiej Brytanii, to zarobi u mnie od 20 do 30 funtów na godzinę - mówi Marek. Marek zarabia rocznie ok. 15 proc. od obrotu firmy. Przy dobrym roku wyciąga do 50 tysięcy funtów.

Katarzyna Baryła

Artykuł pochodzi z:
Praca i życie za granicą

• Uaktualnij art.
• Poleć
• Drukuj
• obserwuj
• Zgłoś nadużycie