Infolinia.org -> Polski dla belfrów

Polski dla belfrów

By dorównać małym, dwujęzycznym podopiecznym z Polski, angielscy belfrowie uczą się języka polskiego. 
Podstawówka Salisbury w angielskim miasteczku Walsall jest jedną z wielu typowych szkół na Wyspach, gdzie dzieci należące do mniejszości narodowych przeważają nad liczbą małych Anglików. Jak przyznaje dyrektor szkoły Mike Wheeler mury Salisbury wypełnia prawdziwa mieszanka kulturowa. Aż 75 procent uczniów pochodzi z rodzin o narodowości innej niż angielska.

- Uczymy dzieci z Indii, Pakistanu, Afryki i od niedawna także z Polski - wymienia dyrektor.

We wszystkich szkołach podstawowych w Walsall uczy się około 100 polskich dzieci, a do szkoły średniej George Salter'a w Sandwell na zajęcia uczęszcza 80 polskich nastolatków.

W szkole Mike Wheller'a "polski potop" rozpoczęła siedmioletnia Wiktoria. Dziewczynka przyjechała do Walsall razem ze swoimi rodzicami dwa lata temu. Jak większość polskich maluchów nie znała ani słowa po angielsku. Dziś po niespełna dwóch latach nauki Wiktoria biegle włada językiem Szekspira i nawet nabrała lokalnego akcentu. Siedmiolatka jest teraz głównym tłumaczem w szkole. To ona pomaga nauczycielom "dogadać" się z resztą polskich dzieci.

Nauczycielka Wiktorii - Ruth Haliwell - nie może nadziwić się, jak szybko polskie dzieci opanowują język. Z zachwytem mówi: - To nieprawdopodobne, że nauka obcego języka idzie tym maluchom tak gładko, tym bardziej, że przecież większość z nich kontakt z angielskim ma jedynie w szkole, bo w domu z rodzicami rozmawiają po polsku.

Angielscy nauczyciele dostrzegają także w małych Polakach inne talenty. Dyrektor z Salisbury wspomina, jak zarząd szkoły nie potrafił sobie poradzić z wybitnie uzdolnionym Kamilem. Jak przyznaje, nauczyciele już na początku dostrzegli, że polski dziesięciolatek jest bystry. Na zajęciach z matematyki pierwszy rozwiązywał wszystkie zadania, a z geografii właściwie sam mógłby dawać lekcje innym.

Niestety ze względu na barierę językową władzom szkoły trudno było ustalić właściwy poziom wiedzy Kamila. Dopiero po jakimś czasie, gdy polski "zdolniacha"opanował angielski, przeczucia brytyjskich belfrów spełniły się. Kamil jest teraz jednym z najlepszych uczniów w Salisbury. Jako pierwsze polskie dziecko w szkole, w maju tego roku przystąpi do egzaminów z angielskimi kolegami.

Sprawa Kamila oraz rosnąca w zawrotnym tempie gromadka polskich uczniów zaowocowała także niebanalną decyzją angielskich belfrów. Od sześciu miesięcy nauczyciele z Salisbury uczą się języka polskiego!

Pani Haliwell przyznaje, że mimo iż polskie dzieci starają się nawzajem sobie pomagać, czasami bezradność nauczycieli jest bardzo frustrująca. Ruth mówi też, że do tej pory jedyne co mogła zaoferować polskiemu dziecku, które przewróciło się na korytarzu lub płakało za domem, to przytulenie i pogłaskanie. Zdaniem nauczycielki, choć te ciepłe gesty czasem znaczą więcej niż słowa, to znajomość języka na pewno byłaby pomocna.

Dlatego też wieczorami po całodniowych zajęciach w szkole, angielska nauczycielka zasiada przed komputerem, otwiera podręczniki i uczy się sama języka polskiego. A gdy różnica pomiędzy "rz" i "ż" wydaje się jej nie do zrozumienia, Ruth puka do swoich polskich sąsiadów za ścianą i już wszystko wie.

Dyrektor szkoły Mike Wheeler także chodzi na zajęcia wieczorowe z języka polskiego w Stafford. Mówi, że nauka języka to najprawdopodobniej jedno z najtrudniejszych zadań w jego życiu, ale skoro polskie maluchy rzucają przysłowiową rękawicę, pokazując jak łatwo jest opanować obcy język, angielskim belfrom nie pozostaje nic innego, jak tylko "szlifować" polszczyznę.

Dorota Bawołek

 

http://magazyn.goniec.com

Reklama ogólnosieciowa

• Poleć
• Drukuj
• obserwuj
• Zgłoś nadużycie