Poradnik -> Wielka Brytania -> Uwaga cięcie!

Uwaga cięcie!

Ciąg dalszy finansowej krucjaty. Bankierzy tracą połowę swoich premii. Paryż i Berlin zyskują tęgą satysfakcję. To pierwszy, poważny krok na drodze ich inicjatywy.

I'm forever blowing bubbles, pretty bubbles in the air
They fly so high, Nearly reach the sky
(…)
Fortune's always hiding, I've looked everywhere
I'm forever blowing bubbles, pretty bubbles in the air

 

Reklama ogólnosieciowa

Hymn West Ham United, w nieco innym kontekście, całkiem śmiało zinterpretujmy jako credo bankierów. Pompowali oni niestrudzenie bańkę za bańką i tak się zagalopowali, że umknął im moment, kiedy te ich produkty zaczęły pękać pod różnymi szerokościami geograficznymi. A jak wiadomo taka bańka kończąc swój żywot robi wielki hałas, zostawiając przy tym całkiem sporo „ofiar”. Na ratunek przyszedł Sarkoman, aby więcej ci wstrętni finansiści nie pompowali. W środę dopiął swego. Ustalił co następuje: premie bankierów, jeśli przekroczą poziom 27 tysięcy euro rocznie, obłożone zostaną podatkiem. I to nie byle jakim, bo pięćdziesięcioprocentowym. Paryż nie pozostał w swych wizjach osamotniony. Strona brytyjska, w osobach sekretarza skarbu Alistaira Darlinga oraz premiera Gordona Browna udzieliła mu wsparcia. Pod decyzją podpisuje się również niemiecka Kanclerz, chociaż jak przyznaje wolałaby wprowadzić podatek od transakcji. Na razie cięcie bonusów obejmie tylko Londyn i Paryż, ale w Brukseli już podnoszą głowy zwolennicy rozsiania ograniczeń po całej Unii. A teraz reakcje pozostałych graczy.

W środę zadrżało City, w czwartek Francja. Bankierzy już ostrzegają, że decyzja polityków wywoła szybką reakcję w rodzaju ucieczki spekulantów do innych krajów, czytaj: nie objętych restrykcjami. Finansiści zasłaniają się potencjalnym spadkiem konkurencyjności, kiedy przyjdzie im stanąć twarzą w twarz na przykład z instytucjami amerykańskimi, które pozostaną wolne od ograniczeń. Szantaż ten jest jednak wątpliwej jakości i pozostanie najpewniej bez pokrycia. Natomiast opinia publiczna przyjęła nowe zmiany z podniesionymi rękami, co nie ma prawa dziwić. Tegoroczne premie wydane w sektorze finansowym wzrosły o połowę. Gdy ten fakt zestawimy z innym, który mówi, że bonusy te wcale nie wynikały z nadzwyczajnych umiejętności spekulantów tylko z nadwyżek pieniężnych pochodzących z banków centralnych, a przede wszystkim z podatków, zrozumiemy gniew społeczny.     

Jeden krok to za mało

Nie łudźmy się. Decyzja Brytyjczyków przyszła tak szybko ponieważ premier czuje na plecach oddech zbliżających się wyborów do Izby Gmin. Jak Partię Pracy widzą dziś obywatele? Słupki Gordona Browna chylą się ku dołowi nie wytrzymując ciężkich spojrzeń zawiedzionych wyborców. Co właściwie z naszymi podatkami? Tyle funtów przeciwko kryzysowi i wszystko na nic? Brytyjczycy nie wierzą dziś laburzystom więc premier zrobi wszystko aby choć po części zwrócić im twarz. Utarcie nosa bankierom to znakomita ku temu okazja. Przynajmniej dla ratowania interesów politycznych, bo aby wprowadzone restrykcje zasłużyły na miano koła ratunkowego międzynarodowych finansów trzeba jeszcze trochę poczekać.

Krok podjęty został w dobrym kierunku. Czas wreszcie przerwać on okres biernego oglądania się „każdy na każdego” a szlachetną retorykę zastąpić konkretnymi ruchami. Jednak aby ta nowa polityka nabrała znaczenia potrzebni są pozostali, inaczej globusu nie ochroni żaden parasol. Nawet gdy wszystkie kraje unijne wprowadzą nowe przepisy, a obojętne pozostaną na przykład Stany Zjednoczone czy Indie, bankierzy nie zawahają się ani minuty. Błyskawicznie transferują stare praktyki w nowe miejsca. Dlatego konieczna jest globalna współpraca pomiędzy sektorem finansowym a resztą gospodarki. Pierwszymi, którzy zrobią wszystko aby do niej nie doszło będą lobbyści z Wall Street. Ale to już działka Obamy.

Michał Cyran  
Portal Spraw Zagranicznych

• Uaktualnij art.
• Poleć
• Drukuj
• obserwuj
• Zgłoś nadużycie