Otwarcie kościoła Arley miało miejsce 20 czerwca 1885 r. W następnych 60 latach kościół dynamicznie się rozwijał; miały również w nim miejsce przeróżne uroczystości religijne i społeczne. Trudniejszy czas dla kościoła przyszedł po I wojnie światowej. Kiedy kilkadziesiąt lat później ostatni pastor kościoła został przeniesiony do Plymouth, rozpoczęto konsultacje na temat przyszłości kościoła. W 1965 r. w szpitalu Bristol Royal Infirmary doszło do przypadkowego spotkanie sekretarza powiernictwa Kościoła kongregacjonalnego z ks. Zygmuntem Pasternakiem, ówczesnym proboszczem polskiej parafii w Bristolu, który mówił o lokalowych potrzebach licznej wspólnoty polskiej w tym mieście, która w owym czasie korzystała z gościnności kościoła katolickiego St Mary-on-the-Quay. Padła wówczas sugestia, by to Polacy podjęli się kupna kaplicy Arley.

Zakup i odnowa kościoła

Wspólnota polska zamieszkująca w tamtym czasie w Bristolu i jego okolicach to byli żołnierze ich rodziny i uchodźcy, którzy osiedlili się na terenie Zjednoczonego Królestwa po zakończeniu II wojny światowej, zmuszeni do tego zaistniałą w ojczyźnie sytuacją polityczną. Polacy, przez całą swoją burzliwą historię regularnie walczyli o zachowanie narodowej kultury i tożsamości, nierozerwalnie związaną z wiarą katolicką. Stąd wynika jak ważny jest kościół, nie tylko jako miejsce kultu religijnego, ale i ognisko skupiające lokalną wspólnotę.

Dzięki wielkiej ofiarności parafian w lipcu 1968 r. zakupiono kościół Arley, gdzie natychmiast po przekazaniu kluczy rozpoczęły się prace remontowe oraz budowy ołtarza. Kaplicę Arley nadano wezwanie Matki Bożej Ostrobramskiej, na pamiątkę kościoła pod tym samym wezwaniem w Wilnie, gdzie znajduje się - znana dobrze zwłaszcza Kresowiakom - powszechnie czczona ikona Najświętszej Maryi Panny. Nowy kościół poświęcił bp Władysław Rubin i bp J. Rudderham 4 sierpnia 1968 r. Przez kolejne lata w kościele dokonano szereg remontów i przeróbek, nadając mu godny i nowoczesny wystrój.

W 1980 r. jedna z bristolskich rodzin podarowała na rzecz parafii kopię oryginalnej ikony Matki Bożej Ostrobramskiej, namalowaną przez s. Cecylię, felicjankę z prowincji przemyskiej. Obraz został poświęcony przez Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego i powieszony w nawie poprzecznej w kaplicy poświęconej Matce Bożej Ostrobramskiej.

Od września 1980 r.w parafii zaczęły pracować Siostry Felicjanki, pełniąc aktywną rolę w życiu parafii i kościoła. Siostry m.in. pracowały w polskiej szkole sobotniej, prowadziły kronikę i gazetkę parafialną.

W połowie lat 80. niezbędna okazała się naprawa dachu, którą przeprowadzono dzięki wielkiej ofiarności i zaangażowaniu parafian oraz pomocy Urzędu Miasta, Angielskiego Dziedzictwa Narodowego i Powiernictwa Zabytkowych Kościołów. W zakres prac, wykonanych do stycznia 1989 r., weszła konserwacja mechanizmu zegara, odrestaurowanie wieży, pokrycie dachu nową dachówką i wymiana okien.

24 kwietnia 1988 r. parafia parafia świętowała swoje 40-lecie, które zaszczycił swoją obecnością bp Szczepan Wesoły. W tym samym roku parafia Chrześcijan Baptystów na Fishpond podarowała polskiemu kościołowi zabytkowe organy z 1853 r., zbudowane przez W.G. Volwesa, jako, że ich samych nie było stać na ich renowację. Dar został wdzięcznie przyjęty. Organy, po zainstalowaniu i odnowieniu, zostały 13 października 1988 r. poświęcone przez kard. Henryka Gulbinowicza. Trzy lata później organy rozbudowano dzięki czemu rozszerzono ogólną skalę tonacji. Obecnie, swoim bogatym brzmieniem, organy ubogacają nastrój nabożeństw.

Konsekracja świątyni

Uroczysta konsekracja kościoła miała miejsce 19 września 1989 r., a dokonał jej Prymas Polski kard. Józef Glemp oraz biskup diecezji Clifton Mervyn Alexander. 6 października 1991 r. bp Bogdan Wojtuś poświęcił nowe stacje Drogi Krzyżowej, wyrzeźbione przez Szczepana Wleklika z Gorzowa, jak również srebrną szatę pokrywającą obraz Matki Bożej Ostrobramskiej. Z kolei obraz i relikwie św. Faustyny Kowalskiej zostały poświęcone przez abp. Henryka Muszyńskiego w 1994 r. i umieszczone w nawie poprzecznej przy chrzcielnicy.

Obecnie...

Obecnie w Bristolu mieszka i pracuje drugie i trzecie pokolenie Polaków, którzy docierali tutaj w czasie wojny i w latach 80. ubiegłego wieku. Chociaż nie mówią oni po polsku tak płynnie, jak ich rodzice, jako że urodzili się i wychowali w Anglii, wielu z nich wciąż bierze udział w życiu Kościoła, angażując się w działalność różnych organizacji, które zostały powołanie w celu sprostania potrzebom wspólnoty polskiej w Bristolu.

W polskim kościele odbywają się liczne uroczystości religijne, występy grup muzycznych i teatralnych oraz konferencje - zarówno po polsku, jak i angielsku. Świątynia skupia też działania charytatywne dla potrzebujących na całym świecie, w szczególności dla Polaków zamieszkałych w Polsce, Litwie, na Białorusi i Ukrainie. Kościół do dzisiaj jest punktem integracyjnym dla Polaków i ich dzieci, które spotykają się co tydzień w polskiej szkole sobotniej.

Wokół polskiego kościoła Polacy nawiązują przyjaźnie, szukają rady i pomocy. Zanim na Wyspy dotarła telewizja satelitarna, internet i tanie loty do Polski, właśnie tu opowiadano o wakacyjnych wypadach do kraju i tu wymieniano się przeczytanymi gazetami i kasetami z muzyką. Do dzisiaj do polskiego kościoła garną się rodacy, szukający wspólnoty rodaków i duchowego wsparcia. W murach dawnej kaplicy Arley zamieszkała w Bristolu wspólnota polska próbuje służyć potrzebom swoim rodakom.

Kościół pod wezwaniem Matki Bożej Ostrobramskiej - widok obecny

Jeżeli lubisz ten artykuł to pomóż nam go rozpowszechnić:

• Podziel się na Facebooku
• Wrzuć na Twittera
• Umieść na NK
• Wykop to
• Umieść na Flakerze
• Umieść na GG