Infolinia.org -> O mieście -> Niesławny żywot Czarnobrodego

Niesławny żywot Czarnobrodego

..Jednym z najbardziej wsławionych historycznych piratów był pochodzący z Bristolu – Edward Teach (choć prawdopodobnie jego właściwe nazwisko brzmiało Drummond, używał też nazwisk Thatch, Tatch) zwany Czarnobrodym. Urodził się ok. 1680 r. i z pewnoscią od młodych lat wprawiał się do trudnej sztuki żeglarskiej. Na kartach historii pojawił się w 1713 r., gdy przystał jako majtek do bandy Benjamina Hornigolda...

Reklama ogólnosieciowa

Motto: "Such a day found one with a great deal of liquor on board, so kept the company hot, damned hot; then all things went well again".

Piraci od dawna obrośli romantyczną legendą. Na niewiele dają siętłumaczenia, że byli to krwiożerczy, bezwzględni bandyci, ktorym zależało wyłącznie na rabunku i mordach. Ostatnio te falę zainteresowania nimi podsyca seria filmow “Piraci z Karaibów”. To właśnie komodor Dorrington na początku pierwszej części właściwie ocenia tych morskich przestępcow. Dobrzy piraci w stylu Jacka Sparrowa po prostu nie istnieli.
Czasem myli sie piratów z kaprami (lub korsarzami). Może dlatego, ze niektórzy piraci, gdy im nadarzyła sie okazja, wstępowali do regularnej służby a nawet doslużyli sie potem zaszczytów i bogactw – jak Henry Morgan. Korsarza od pirata różnił znamienny fakt, ze ten pierwszy dostawał od władz panstwowych list kaperski, który legalizował jego poczynania na morzu. Tę formę wzmacniania swych sił morskich szczególnie upodobała sobie Francja, choc zdecydowaną częsć korsarzy stanowili Anglicy. To własnie francuska wyspa Tortuga, połozona niedaleko Haiti, była w XVII wieku tradycyjnym schronieniem zarówno korsarzy (lub z francuska bukanierów), jak i piratów. Jednak już w 1688 r. na podstawie porozumienia między Francją a Hiszpanią, piratów ostatecznie wyparto z wyspy. Pozostały im jedynie niewielkie bezludne wyspy, na których czasami można było zatrzymać się w celu uzupełnienia zapasów lub dokonania remontów.

Jednym z najbardziej wsławionych historycznych piratów był pochodzący z Bristolu – Edward Teach (choć prawdopodobnie jego właściwe nazwisko brzmiało Drummond, używał też nazwisk Thatch, Tatch) zwany Czarnobrodym. Urodził się ok. 1680 r. i z pewnoscią od młodych lat wprawiał się do trudnej sztuki żeglarskiej. Na kartach historii pojawił się w 1713 r., gdy przystał jako majtek do bandy Benjamina Hornigolda. Już wtedy nosił imponujących rozmiarow czarną brodę. W późniejszym okresie, podczas bitew, wplatał w nią i we włosy lonty i podpalał je. To, połączone z okrucieństwem spowodowało, że nawet jego kamraci byli przekonani, ze jest wcielonym diabłem. Uzbrojony był po zęby w ogromną ilość noży, sztyletów i pistoletów.W przełomowym dla jego kariery 1716 r. Hornigold stawia go na czele mniejszego zdobycznego statku. Rok później są już rownorzędnymi partnerami i sieją postrach na Karaibach.

W listopadzie 1717 r. zdobywają na Francuzach 26 działową “Concorde”. Wkrótce potem Hornigold skwapliwie skorzystał z amnestii królewskiej i powrócił do Anglii. Czarnobrody odrzucił ją ze wzgardą. Uzupełnił uzbrojenie pojmanego okrętu, który przemianował na “Zemstę Królowej Anny”, do 40 dział i rozpoczął działanie na własną rękę. Krótko potem napotkał inny okręt piracki, “Zemstę” z Barbadosu, dowodzoną przez Steda Bonneta. Oceniwszy jego umiejętnosci dowódcze jako znikome, Teach bezceromonialnie włączył nową jednostkę do swojej bandy, a Bonneta umiescił na wlasnym statku pod strażą, jako “gościa”. Zimą 1717/18 do szajki dołączono kolejne dwa statki i armada liczyła juz ich cztery, z załogami łącznie ok. 300 osób. Była to więc już poważna siła i zaczęła na dobre zagrażac karaibskiej żegludze. Pod koniec maja 1718 r. “Zemsta Królowej Anny” weszła na mieliznę pod Beaufort Inlet i zatonęła. Ten sam los spotkał mniejszy statek - Przygodę, przy pomocy którego probowano ją ratować. Flagowy okręt Czarnobrodego wydobyto dopiero w 1996 r.. Pokaźną kolekcję artefaktów wystawia muzeum marynistyczne w Ocracoke, w Północnej Karolinie. Teach zostawił na niewielkiej wyspie 25 członków swej załogi wraz z Bonnetem i z resztą popłynął w daleką podróż do Karoliny. Spędził tam kilkanaście tygodni w Bath.
Tymczasem Bonnet zbuntował podkomendnych Czarnobrodego, którzy mieli go strzec. Odzyskał władzę nad swym dawnym okrętem, który przemianował na “Królewskiego Jakuba“. Niedługo cieszył sie jednak swym sukcesem. Royal Navy ścigała go zawzięcie – w październiku 1718 r. pojmano go wraz z jego bandą i osądzono w Charleston, Północna Karolina. Wszyscy, z wyjątkiem Bonneta zawiśli na szubienicy. Sam herszt zdołał zbiec. Ponownie pojmany w grudniu, tym razem nie uniknął kary.Tymczasem Teach odbudował bandę i zawarł porozumienie, którego szczegóły nie są jednak znane z gubernatorem Północnej Karoliny, Charlesem Edenem. Prawdopodobnie Korona próbowała namówić notorycznego pirata albo do zaprzestania rozbojów albo do przyjęcia listu kaperskiego. Gubernator Wirginii, Alexander Spotswood, szybko przekonał się, że Czarnobrody wcale nie zamierza zaprzestać swej zbrodniczej działalność i wydał rozkaz miejscowej flocie, aby zrobiła wszystko, by go unicestwić. Zaledwie dwa okręty floty królewskiej, dowodzone przez porucznika Roberta Maynarda przystąpiły do blokady siedziby pirata na wyspie Ocracoke Inlet. Krwawa bitwa rozegrała się 22 listopada 1718 r. Teach zginął z ręki samego porucznika, odniósłszy wcześniej pięć ran z broni palnej i przeszło dwadzieścia kłutych. Połowa z blisko sześćdziesięciu marynarzy brytjskich zginęła lub odniosła rany. Spośród piratów, oprócz herszta, zginęło trzynastu. Pozostałych wzięto do niewoli – czekała na nich w Wirginii szubienica lub długoletnie więzienie.

Maynard, aby udowodnić swoje prawa do nagrody stu funtów, polecił odciąć głowę Teacha.
Tak skończyła się przeszło dwuletnia kariera, w czasie której Czarnobrody złupił ponad 40 statków. Przeszło miesiąc później, prawdopodobnie na skutek rokowań z Edenem, dotarła do Bath, amnestia dla Teacha, podpisana przez Jerzego I. Śmierć herszta praktycznie zakończyła owianą legendą działalność piratów w regionie Karaibów.

Rafi Skórniewski

• Uaktualnij art.
• Poleć
• Drukuj
• obserwuj
• Zgłoś nadużycie