Reklama ogólnosieciowa

Infolinia.org -> Edukacja -> Oxford University

Oxford University

2008-11-15 20:07:08

Oxford University (spolszczenie tradycyjne: Uniwersytet Oksfordzki) – najstarszy anglojęzyczny uniwersytet na świecie, znajdujący się w Oksfordzie w środkowej Anglii.

Obok Cambridge University, jest to najbardziej renomowana uczelnia w Wielkiej Brytanii, wysoko ceniona w Europie oraz na świecie.
Według rankingów przeprowadzonych w 2008 roku przez Times Good University Guide i Guardian University Guide zajął w obu rankingach pierwsze miejsce w UK.
W rankingu THES - QS World University Rankings zajął w 2008 czwarte miejsce na świecie.  Oxford University i Cambridge Unvesity określane są idiomatycznie wspólną nazwą Oxbridge.

Reklama ogólnosieciowa

Nazwa łacińska Universitas Oxoniensis
Nazwa angielska The University of Oxford
Data założenia 1167
Liczba studentów 22 640
Członkostwo Socrates-Erasmus
Oficjalna Strona internetowa uczelni

Struktura

Oxford University składa się z wydziałów, które prowadzą wykłady, ćwiczenia i przeprowadzają egzaminy oraz z 39 niezależnych od siebie kolegiów (ang. college) i 7 Permanent Private Halls (czyli jednostek na niepełnych prawach kolegium), które skupiają studentów i profesorów, spełniają rolę akademików i zajmują się dodatkowym kształceniem studentów w systemie tutorialnym.

System kolegialny tego uniwersytetu przejął od średniowiecznego Uniwersytetu Paryskiego. Najstarsze kolegium w Oksfordzie to University College, założony w 1247. Kolegia dziela się na undergraduate colleges (większość kolegiów), na których odbywa się kształcenie na poziomie licencjatu, magisterium i przeprowadza przewody doktorskie, oraz postgraduate colleges (niektóre kolegia, np. Nuffield), na których odbywa się kształcenie tylko na poziomie magisterium i doktoratu. Wyjątkiem jest All Souls College, który jest przeznaczony tylko dla fellows, czyli profesorów uniwersytetu. Przynależność do tego kolegium jest uznawana za najbardziej prestiżowe wyróżnienie w brytyjskim świecie akademickim. Do All Souls College należy Polak, profesor Leszek Kołakowski.

Rok szkolny w Oksfordzie podzielony jest na trzy trymestry:

  • Michaelmas - październik-grudzień
  • Hilary - styczeń-marzec
  • Trinity - kwiecień-czerwiec


Tradycyjnie kolegia rywalizują ze sobą. Co roku publikowany jest ranking kolegiów na podstawie wyników akademickich studentów, nazywany tabelą Norringtona.

 Historia

Dokładna data założenia uniwersytetu nie jest znana. Istnieją dane wskazujące na to, że wykładano tu już w roku 1096. Od 1167, w którym król Henryk II zakazał Anglikom studiować na Uniwersytecie Paryskim, Uniwersytet Oksfordzki zaczął gwałtownie się rozwijać i zyskiwać na znaczeniu. W tym czasie założone pierwsze Halls of Residence (w pewnym stopniu odpowiadające konwiktom), które później stały się kolegiami (ang.: colleges).

Akademicy nie żyli w przyjaźni z mieszkańcami Oksfordu, co w czasach średniowiecznych było ogólnym standardem w stosunkach uniwersytet–miasto. W 1209 jeden ze studentów został oskarżony o gwałt na mieszczance. W wyniku samosądu, mieszczanie powiesili trzech przyjaciół domniemanego gwałciciela (ponieważ on sam się ukrywał). Na skutek tego zajścia, wielu uczonych rozpierzchło się po kraju, a część z nich prawdopodobnie założyła Cambridge University.

Mieszkańcy miasta szukali pomocy w zażegnaniu konfliktu z akademikami u legata papieskiego, Nicholasa de Romanis, który w roku 1214 usiłował rozwiązać problem, nadając uniwersytetowi kartę praw i ustanawiając urząd kanclerza (ang. Chancellor). Choć poprawiło to sytuację uniwersytetu, niesnaski bynajmniej się nie zakończyły.

W XIII-XIV wieku środowisko naukowe Oksfordu odegrało ważną rolę w rozwoju nauk matematyczno-przyrodniczych. Działali tu m.in. Robert Grosseteste, Roger Bacon i inni przedstawiciele tzw. szkoły oksfordzkiej.

W roku 1355, w dniu św. Scholastyki, czyli 10 lutego, w lokalnej tawernie kłótnia pomiędzy miejscowymi a dwoma studentami przerodziła się w bijatykę a potem dwudniowe zamieszki, w wyniku których zabitych zostało 63 akademików i około 30 miejscowych. Po tym wydarzeniu, król Edward III potwierdził prymat Uniwersytetu nad miastem, nadając mu dodatkowe przywileje i nakazując burmistrzowi oraz radzie miejskiej co roku w dniu św. Scholastyki przechodzić ulicami miasta z odkrytymi głowami i płacić Uniwersytetowi grzywnę: jednego pensa za każdego zabitego akademika. Trwało to aż do roku 1825. Również od XIV wieku dwóch posłów reprezentuje Uniwersytet w Izbie Gmin.

W czasie reformacji na Oksfordzie działali Jan Hus i John Wyclif (Jan Wiklef). Mimo to tymczasowo zawieszono działalność uniwersytetu. W 1571 został on reaktywowany przez parlament za zgodą Elżbiety I. Po rewolucji angielskiej i wojnie domowej wraz z powstaniem Royal Society, uniwersytet w Oksfordzie zyskał dobre warunki rozwoju. Działali tu m.in. Edmund Halley, Robert Hooke i Robert Boyle. W tym czasie uczelnia szkoliła elitę państwową i kościelną.

W XIX wieku w teologii anglikańskiej dużą role odegrał tzw. ruch oksfordzki (reprezentowany m.i.n przez Johna Henry'ego Newmana), dążący do odnowienia Kościoła anglikańskiego na zasadach wczesnochrześcijańskich i dający początek katolicyzującemu anglikanizmowi (reprezentowanemu m.in. przez oksfordczyka, C.S.Lewisa). W filozofii na Uniwersytecie w Oksfordzie rozwinął się tzw. idealizm brytyjski (odłam heglizmu, reprezentowany m.in. przez F.H. Bradleya), a później w opozycji do niego tzw. oksfordzka szkoła realistów. Pod względem strukturalnym Oksford pozostał uniwersytetem kolegialnym, jakkolwiek w XIX w. przeszedł reorganizację na wzór uniwersytetów niemieckich (łączenie funkcji dydaktycznej z prowadzeniem badań naukowych), rozbudowano podział na wydziały, wprowadzono laboratoria, pracownie, instytuty uniwersyteckie. Położono większy nacisk na rozwój nowoczesnych nauk ścisłych i przyrodniczych. Pod koniec XIX w. dopuszczono do studiów kobiety. Powstały wówczas kolegia żeńskie. Większość z nich, oprócz St Hilda's College, z czasem zaczęła przyjmować również mężczyzn. W drugiej połowie XX w. nastąpiła zmiana programu studiów, wprowadzono system wielostopniowy, studia podyplomowe, oraz przyłączono do uniwersytetu wiele centrów i instytutów.

Sławni absolwenci

Uniwersytet słynie z długiej tradycji i wysokiego poziomu nauczania. Wśród absolwentów uczelni jest:

  • 46 laureatów Nagrody Nobla (np. V. S. Naipaul, Baruch Blumberg, Michael Spence, Howard Florey, Cyril Hinshelwood, Martin Ryle),
  • 25 premierów Wielkiej Brytanii (w tym ostatnich 11 premierów, m.in. Tony Blair, Margaret Thatcher),
  • wiele głów państw (np. prezydent USA Bill Clinton, premier Indii Indira Gandhi, premier Australii Bob Hawke, król Norwegii Harald V, prezydent Ghany John Kufuor),
  • 12 świętych (m.in. Tomasz Morus),
  • 8 błogosławionych (m.in. Jan Duns Szkot),
  • 1 papież (antypapież Aleksander V),
  • 18 kardynałów,
  • 86 arcybiskupów,
  • liczni poeci i pisarze (np. Robert Graves, Cecil Day Lewis, Matthew Arnold, Evelyn Waugh, Aldous Huxley, Clive Staples Lewis, J. R. R. Tolkien, Walter Raleigh).  


Do absolwentów Oksfordu należą także m.in. wybitna polska etnografka, Maria Antonina Czaplicka, polski eurodeputowany, prof. dendrologii Maciej Giertych i Radosław Sikorski, Minister Spraw Zagranicznych oraz poseł do Parlamentu Europejskiego Urszula Gacek.

Związany z uniwersytetem jest także profesor nauk politycznych Zbigniew Pełczyński oraz wybitny polski filozof Leszek Kołakowski, obecnie emerytowany profesor All Souls College. Wykładowcą był także ekonomista, prof. Włodzimierz Brus.

Podczas tworzenia artykułu wykorzystaliśmy materiały z wikipedii.

Oceń artykuł
(głosów: 11, średnia ocena: 4,9)
Uwaga: Właściciele serwisu nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za sposób w jaki są używane artykuły, bądź podejmowane decyzje na ich podstawie.

Jeżeli lubisz ten artykuł to pomóż nam go rozpowszechnić:

  • Umieść na NK
  • Wykop to
  • Umieść na Flakerze
  • Umieść na GG
Komentarze (0)

Artykuł nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Bądź pierwszy!

Dodaj komentarz

Przepisz kod*

Nazwa użytkownika:*

Treść komentarza:*

angry Mr. Green not happy Wink Rolling Eyes Crying or Very sad Embarassed Razz Laughing n n n n n n n n

Reklama ogólnosieciowa